ห้ามใจบ่ได้จักเที่อ คิดไกลเกินความเป็นจริง
ทั้งที่ฮู้ว่าทุกสิ่ง ยังบ่ไปฮอดไส
ทักหาคุยกันสุมื้อ คุยแล้วจั่งได๋
สิ่งที่เป็นกับสิ่งที่คิด ยืนอยู่คนละฝั่ง
หวังว่าสิดีกว่านี้ แต่ก็ยังบ่มีหยังเลย
หวังว่าสิเป็นคนคุ้นเคย หวังว่าเขาสิคิดคือเฮา
ย้อนคำว่าคิดฮอดอยู่เด้ กะเลยเทหัวใจให้เขา
ทักมาตอบไปทุกแลงเช้า บางมื้อแชทจนดึกดื่น
คือจั่งสิสำคัญ คือจั่งสิได้ใจ
แล้วไผสิฮู้ ว่าสุดท้าย เขาคุยกับเฮาเล่นๆ
กะเป็นเเค่แชทคุยคั่นเวลา
ยามบ่มีไผ มาเว้าจานำ
กะเขาบ่ได้จริงใจยังซ้ำ
แต่เป็นเฮาเองที่สำคัญเจ้าของ
บ่แปลกดอกหนายามพ้อหน้ากัน
พยายามสบตา เขายังบ่มอง
ใช้แต่ใจ บ่ใช้สมอง
คิดเอาว่าหยังเป็นหยัง
เขาจั่งคุยกับเฮาเล่นๆ
หวังว่าสิดีกว่านี้ แต่ก็ยังบ่มีหยังเลย
หวังว่าสิเป็นคนคุ้นเคย หวังว่าเขาสิคิดคือเฮา
ย้อนคำว่าคิดฮอดอยู่เด้ กะเลยเทหัวใจให้เขา
ทักมาตอบไปทุกแลงเช้า บางมื้อแชทจนดึกดื่น
คือจั่งสิสำคัญ คือจั่งสิได้ใจ
แล้วไผสิฮู้ ว่าสุดท้าย เขาคุยกับเฮาเล่นๆ
เฮาเป็นเเค่แชทคุยคั่นเวลา
ยามบ่มีไผ มาเว้าจานำ
กะเขาบ่ได้จริงใจยังซ้ำ
แต่เป็นเฮาเองที่สำคัญเจ้าของ
บ่แปลกดอกหนายามพ้อหน้ากัน
พยายามสบตา เขายังบ่มอง
มีแต่ใจบ่มีสมอง
คิดเอาว่าหยังเป็นหยัง
เขาจั่งคุยกับเฮาเล่นๆ